Τα εφηβικά χρόνια του Αιμίλιου Σίνκλερ
Απόσπασμα απο την εισαγωγή
Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας δικός του δρόμος,
η προσπάθεια για την εύρεση ενός δρόμου,
η διαίσθηση πως κάπου υπάρχει ένα μονοπάτι.
Κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να γίνει αυτό που ήθελε ο ίδιος,
όλοι προσπαθούν να γίνουν κάτι, άλλος στα τυφλά, άλλος στα φανερά,
ο καθένας όπως μπορεί.
Ο καθένας φέρνει μαζί του ώς το τέλος τα υπολείματα από τη γέννησή του,
τις μεμβράνες και το κέλυφος του αυγού ενός αρχέτυπου κόσμου.
Πολλοί δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι, παραμένοντας βατράχια, σαύρες, μυρμήγκια.
Άλλοι πάλι στο πάνω μέρος είναι άνθρωποι και στο κάτω είναι ψάρια.
Αλλά ο καθένας είναι η πορεία της φύσης για τη μορφοποίηση του ανθρώπου.
Σε όλους μας είναι κοινές οι ρίζες και οι μάνες, προερχόμαστε απο την ίδια άβυσσο.
Αλλά ο καθένας επιδιώκει τον δικό του σκοπό,
βγαίνοντας μέσα από τα βάθη της με προσπάθεια και ορμή.
Μπορούμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον,
αλλά ο καθένας ξέρει μόνο ο ίδιος να εξηγήσει τον εαυτό του.
Βιογραφία:
Γερμανός μυθιστοριογράφος και λυρικός ποιητής, ο Έσσε αποτελεί μία από τις τελευταίες κλασσικές μορφές της γερμανικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1877, στην κωμόπολη Καλβ της Βυρτεμβέργης.
Ο πατέρας του Γιοχάννες ήταν γιος ενός γιατρού από το Έστλαντ, και η μητέρα του Μαρία Γκούντερτ κόρη του δόκτορα Χέρμαν Γκούντερ, ενός από τους σημαντικότερους ιεραποστόλους του πιετισμού στην Ινδία (θρησκευτική τάση που αναπτύχθηκε στους κόλπους του Λουθηρανισμού, που θεωρούσε ότι η τελειοποίηση του ανθρώπου εξαρτιόταν από την επενέργεια του Θεού αλλά και την ατομική προσπάθεια).
Έζησε τα παιδικά του χρόνια μέσα στο χριστιανικό και αντεθνικό κλίμα της οικογένειάς του. Από την εφηβεία του όμως, η φιλοσοφική ανεξάρτητη φύση του άρχισε να συγκρούεται με τις θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές αξίες της εποχής του και την οικογένεια, κυρίως με τον πατέρα του.
Το 1911 ταξίδεψε στην Ινδία και η επαφή του με την ινδική φιλοσοφία αποτέλεσε σταθμό τόσο στη ζωή όσο και στη συγγραφική του πορεία. Το 1912 μετανάστευσε στην Ελβετία, διαμαρτυρόμενος για το μιλιταριστικό πνεύμα που αναπτυσσόταν στη Γερμανία. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, έγινε υπέρμαχος της ειρήνης, δίπλα στο Ρομαίν Ρολάν, την οποία υπερασπίστηκε με δημοσιεύματα στον τύπο και συμμετέχοντας σε μια οργάνωση που βοηθούσε γερμανούς αιχμαλώτους. Κατακρίθηκε έντονα για τη στάση του αυτή, γεγονός που τον ώθησε στο να αποφασίσει να εγκατασταθεί οριστικά στην Ελβετία το 1919, και να πάρει το 1923 την ελβετική υπηκοότητα.
Το διάστημα αυτό ήρθε σε επαφή με τους ψυχαναλυτές της Βέρνης. Η γνωριμία του με την ψυχολογία του Γιουγκ, μέσα από ένα μαθητή του ο οποίος τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο της ψυχανάλυσης, αποτέλεσε το δεύτερο σταθμό ζωής για τον Έσσε ως άνθρωπο και δημιουργό.
Το 1946 τιμήθηκε με το Βραβείο Γκαίτε και ένα χρόνο αργότερα, το 1947, με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στην Ελβετία το 1947.
Από πολλούς μελετητές το έργο του θεωρείται ότι έχει έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία με επιρροές, όπως ο ίδιος αναφέρει, «από τις αξίες της οικογένειάς μου, τη μελέτη των μεγάλων κινέζων δασκάλων και τον ιστορικό Γιάκομπ Μπούρκχαρντ» και την ψυχανάλυση. Θα μπορούσαμε όμως να προσθέσουμε ότι αυτό που διαποτίζει όλο το έργο του είναι ένα άρωμα εσωτερισμού.
Βασικά θέματα των έργων του: η προσπάθεια του ατόμου να χτίσει έναν ακέραιο και αρμονικό εαυτό, η αναζήτηση της χαμένης ενότητας του Είναι και της ολοκλήρωσης, του κόσμου και της Ζωής, η αναζήτηση μιας διαχρονικής ηθικής, η άρνηση της θρησκευτικής αυθεντίας, των ισοπεδωτικών κοινωνικών κανόνων, των τυπικών διαχωρισμών καλού-κακού που εξυπηρετούν «σκοτεινούς» σκοπούς, του τεμαχισμού και της διαίρεσης του ορθολογισμού.
Στο «Ντέμιαν» (1919), έργο ψυχογραφικό, ποιητικό και φιλοσοφικό, που άσκησε μεγάλη επίδραση κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο ήρωας αναζητά την ολοκλήρωσή του, με οδηγό τον Ντέμιαν, μορφή άλλοτε θεϊκή, άλλοτε σκοτεινή, σύμβολο του αιώνιου ανθρώπου. Ο νεαρός Εμίλ Σίνκλερ ανακαλύπτει πως «μέσα μας κατοικεί η ίδια αδιαίρετη θεότητα που έπλασε τη φύση, ώστε αν ο εξωτερικός κόσμος καταστρεφόταν ο καθένας μας θα ήταν ικανός να τον ξαναχτίσει " γιατί κάθε μορφή της φύσης βρίσκεται μέσα μας και είναι δημιούργημα της ψυχής, που η ουσία της είναι η αιωνιότητα και μόλο που μας είναι άγνωστη τη νοιώθουμε σαν μια δύναμη αγάπης και δημιουργίας». «Ο καθένας σύγκειται από ολόκληρο τον κόσμο και όπως το σώμα μας μεταφέρει τις διάφορες βαθμίδες της εξέλιξής μας από ψάρι και παραπέρα, έτσι μέσα στην ψυχή μας περικλείουμε ό,τι βίωμα δέχτηκε το ανθρώπινο μυαλό. Όλοι οι θεοί και οι δαίμονες που υπήρξαν είτε ανάμεσα στους Έλληνες, είτε στους Κινέζους και στους Ζουλού, όλοι βρίσκονται μέσα μας, υπάρχουν σαν πιθανότητες, επιθυμίες, διέξοδοι». Και στο ερώτημα «ποια είναι η αξία του ατόμου; Γιατί αγωνιζόμαστε αν έχει κιόλας συντελεστεί η ολοκλήρωση μέσα μας;» απαντά «υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να έχουμε μέσα μας τον κόσμο και στο να τον γνωρίζουμε συνειδητά. δε λογαριάζεις βέβαια για ανθρώπους όλα τα δίποδα που περπατούν στο δρόμο μόνο και μόνο επειδή στέκουν όρθια και περπατούν και κουβαλάνε τα παιδιά μέσα στην κοιλιά τους εννιά μήνες, οι δυνατότητες να γίνουν άνθρωποι υπάρχουν στον καθένα μα μόνο σαν τις συνειδητοποιήσουν και τις κάνουν ως ένα σημείο κτήμα τους τότε μπορούν να πουν ότι τις κατέχουν.»
Έργα του: Νάρκισσος και Χρυσόστομος, Ντέμιαν, Ταξίδι στην Ανατολή, Το παιχνίδι με τις χάντρες, Ροσάλντα, Γερτρούδη, - Κάτω από τον τροχό, Πήτερ Κάμεντσιντ, Το νησί του ονείρου, Σιντάρτα, Κνούλπ, Λύκος της Στέπας, Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνκζορ, Ταξίδι στη Νυρεμβέργη
οι πληροφορίες είναι απο το site
http://www.nea-acropoli.gr/