Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ

Ο Χαρούκι Μουρακάμι, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, γεννήθηκε στο Kιότο το 1949. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Waseda. Τον Απρίλιο του 1974, παρακολουθώντας έναν αγώνα μπέιζμπολ, του ήρθε ξαφνικά η έμπνευση να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα. Tο 1974, επίσης, άνοιξε στο Τόκιο μαζί με τη γυναίκα του τη Γιόκο το τζαζ μπαρ «Peter Cat», το οποίο πούλησε το 1981 για ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο. Tο 1986 ταξίδεψε στην Ιταλία και στην Ελλάδα. Tο 1991 πήγε στις HΠA, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Princeton και στο William Howard Taft στην Καλιφόρνια κι έγραψε το μυθιστόρημα Tο κουρδιστό πουλί. Έργα του: Hear the wind sing, Pinball, 1973 και A wild sheep chase, τρία μυθιστορήματα που συνθέτουν την Τριλογία του Αρουραίου• Hard-boiled wonderland and the end of the world• Νορβηγικό δάσος• Dance dance dance• South of the border, west of the sun• The elephant vanishes, διηγήματα• Το κουρδιστό πουλί• Underground• Σπούτνικ αγαπημένη•After the quake• Kafka on the shore• Blind willow, sleeping woman, διηγήματα•After dark. Για το έργο του έχει τιμηθεί επανειλημμένα με βραβεία και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 40 γλώσσες. Έχει μεταφράσει στα γιαπωνέζικα έργα των Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, Tρούμαν Kαπότε, Tζον Ίρβινγκ και Pέιμοντ Kάρβερ. «Είναι απλώς ένα χόμπι», λέει, «όχι δουλειά». Από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα» κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Tο κουρδιστό πουλί , Νορβηγικό δάσος και Σπούτνικ αγαπημένη και Μετά το σεισμό.

Ένα τραγούδι των Beatles, το Norvegian Wood, στέκεται αφορμή για τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, τον Τόρου Βατανάμπε, να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν του και να θυμηθεί τα φοιτητικά του χρόνια. Τότε γνώρισε τη Ναόκο, το κορίτσι του καλύτερού του φίλου, που είναι και η πρώτη του αγάπη. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναδρομής μας μεταφέρει αναμνήσεις από τα φοιτητικά του χρόνια, όταν ζούσε σε μια εποχή πάθους, περιστασιακού σεξ και ταραγμένων σχέσεων. Τότε γνωρίζει και μια άλλη κοπέλα, τη Μιντόρι, και πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη πρώτη του αγάπη που αποτελεί ουσιαστικά παρελθόν και στη νέα κοπέλα που είναι το μέλλον. Πρόκειται για ένα βιβλίο ενηλικίωσης, ένα ταξίδι με τις αναμνήσεις του συγγραφέα από την εφηβία στην ενήλικη ζωή. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που μας δίνει ανάγλυφα τα συναισθήματα του κεντρικού ήρωα, τις αντιδράσεις του και τον τρόπο με τον οποίο προχωρά.

ΤΖΟΝ ΣΤΑΙΝΜΠΕΚ (1902 - 1968)

Ο κορυφαίος αμερικανός συγγραφέας Τζον Ερνστ Στάινμπεκ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του1902, στο Σαλίνας της Καλιφόρνια.
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ κατά διαδοχικά διαστήματα από το 1920 ως το 1926, αλλά δεν πήρε πτυχίο. Λόγω οικονομικών δυσχερειών της οικογένειάς του υποχρεώθηκε να εξασκήσει διάφορα επαγγέλματα. Έτσι, δούλεψε ως εργάτης, ξυλουργός, ελαιοχρωματιστής, δημοσιογράφος. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε ανταποκριτής στην Ευρώπη της εφημερίδας Herald Tribune, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες.
Οι πρώτες του λογοτεχνικές απόπειρες υπήρξαν τα μυθιστορήματα: «Το χρυσό Κύπελλο», «Οι ουράνιες βοσκές», «Σε έναν άγνωστο Θεό», «Η κοιλάδα της Τορτίλα». Ακολούθησαν τα πραγματικά αριστουργήματά του: «Άνθρωποι και ποντίκια» (1937) και «Τα σταφύλια της οργής» (1938), που γνώρισαν τεράστια επιτυχία και καθιέρωσαν τον συγγραφέα ως ένα από τους σημαντικότερους αμερικανούς λογοτέχνες. Από τα τελευταία μυθιστορήματά του, το πιο γνωστό είναι το «Ανατολικά της Εδέμ» (1952), το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ελία Καζάν με πρωταγωνιστή τον Τζέιμς Ντιν.
Ο Στάινμπεκ υπήρξε πολυγραφότατος. Έγραψε 17 μυθιστορήματα και πάρα πολλά διηγήματα. Βραβευθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1962, με το βραβείο Πούλιτζερ το 1940 για «Τα σταφύλια της οργής» και ήταν μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας από το 1948.
Χρόνιος καπνιστής, ο 66χρονος Τζον Στάινμπεκ απεβίωσε στις 20 Δεκεμβρίου 1968 στη Νέα Υόρκη από καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ του διαγνώστηκε πλήρη απόφραξη των κυρίων στεφανιαίων αρτηριών. Μετά από επιθυμία του, το σώμα του αποτεφρώθηκε και η τεφροδόχος με τις στάχτες του ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο, μαζί με την οικογένεια της μητέρας του, στο Garden of Memories Memorial Park στην πόλη Σαλίνας.


Στο «Άνθρωποι και ποντίκια» ένα έργο της μοναξιάς, της ελπίδας και της απώλειας, ο Τζον Στάινμπεκ δημιούργησε ένα δυνατό και συγκινητικό πορτρέτο δύο ανδρών που αγωνίζονται να κατανοήσουν τη δική τους μοναδική θέση στον κόσμο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κατάρρευσης το 1929. Έχοντας μόνον ο ένας τον άλλο μέσα στη μοναξιά και την αποξένωση τους, ο Τζωρτζ και ο φίλος του Λένυ, πνευματικά καθυστερημένος αλλά με μεγάλη σωματική δύναμη, ονειρεύονται, όπως συχνά κάνουν οι περιπλανώμενοι, ένα δικό τους σπίτι. Τελικά βρίσκουν δουλειά σε ένα ράντσο στην Κοιλάδα της Σαλίνας. Όμως η τύχη δεν θα είναι με το μέρος τους και όσα θα επακολουθήσουν θα διαψεύσουν το όνειρο για μια άλλη ζωή.